حیرت سرخ / نادر پورخانی

حیرت سرخ / نادر پورخانی

شعرواژه های سرگردانی/

که شعر نمی شود /

و نه لباس نثر می پوشد؟!/

" هذیان گونه" /

وزنش در بی وزنی خوانایی ست! /

و حجمش ، سرد/

بسان "مشبه به" ای که/

" سراب واره" است:/

بیگانه ی سنجش/.............

حیرت سرخ / نادر پور خانی

شعرواژه های سرگردانی/

که شعر نمی شود /

و نه لباس نثر می پوشد؟!/

" هذیان گونه" /

وزنش در بی وزنی خوانایی ست! /

و حجمش ، سرد/

بسان "مشبه به" ای که/

" سراب واره" است:/

بیگانه ی سنجش/

ناپایدار؛ و متوهم/

====================

" گهرتجربه ی رویش درد " /

با گذر زمان/

و ارتقای دانش/

اسقاط باورهای پیشین/

در سرزمین اندیشه/

می ریزد؛ و می روید....!/

ناکجا ابادی/

که ترا به حیرت/

متقاعد می کند/

ره توشه ی زخم سبزی ست/

با حیرت سرخ/

می توان/

_ این بی برگی ی زرد را_

به دوستان آبی/

تقدیم کرد:/

=========================

تنها چیزی که دردنیا/

عادلانه و منصفانه/

تقسیم شده است/

"خرد و عقل"

آدمی ست!/

چرا که /

هیچ ندیده ایم/

کس اعتراضی کند؛ که/

سهم راستینم/

از " خرد و عقل" /

حتی به میزان خیلی ارزان/

_ یک ارزن _

کم است!/

و یا نسبت به من/

بی عدالتی شده است؛ و جفا/

ورنه هرچه/

"سن و تجربه و دانش" /

و" بار انسان"/

که افزون می گردد/

پی می بریم /

بیشتر و بهتر/

به اختلال عظیم ابتری عدالت/

از شهروندی تا خلقت/

_ نظمش در بی نظمی، گم شده است ؟!_

اینهمه بی عدالتی/

_ حتی در قبرستانها و زایشگاه ها_

بسیار فراوان/

در دو سوی/

" اوج و لجه " /

نسبی و میلمتری/

صف بسته اند.....؟!/

می توان

هر دو را/

بناز " نور تلاش و طعم تحمل"/

یکی را با دانش/

وان دوم را/

_ در چنین بیابانی _

با آزادی/

که غمزه می کند/

رو به قبله ی عدالت/

از سهم ستم می کاهند! /

می شکوفاند!/

انگیزه ی زیستن را /

در تحملی که /

پنجره هایش/

گشوده می شود.....!//