نادرپورخانی / شعر / مه گرفته

"مه گرفته "شعرواره های فصل سرد!

از نادر پورخانی

ریاو جفا/

شد جدل، هم خطر/

محیط من و تو/

سراسردگر/ ......................

" مه گرفته "شعرواره های فصل سرد!

از نادر پورخانی

ریاو جفا /

شد جدل، هم خطر/

محیط من و تو/

سراسر دگر/

" دروغ و نمایش"/

ز هرجا نگر/

چرا این وطن/

اینقدر اختلاس/

که ظاهر، دل و دین/

نشانش/

" لباس" /

شده، جایگاه شیاطین مگر/

مدامم ز دردش/

خراشد، جگر/

ز سوی دگر/

خانه هم /

چون خراب/

" همه"/

آرزوی جوان/

شد، سراب/

توخواهر!/

برادر!/

بشاید/

دمی/

تامل کنی هم/

بیابی همی/

دقیقا بخوانی تو/

این قصه را/

گره می گشایی/

همین بسته را /

قیاس عجیبی ست/

کین غصه را /

بسنجی تو/

امروز و دیروز ها/

تفاوت فراوان/

جفایت هزاران/

چه می ماندت؟!/

بجز حسرت و صد زیان/

خدایی! تلاش و /

همین آه ما/

سراسر بسوزاندش/

ریشه های جفا/

چرا چون؟!/

تنم گر بسوزد/

درین ره، رواست!/

همه دستها /

هم به سوی خداست!/

ز تو حرکت و/

وعده هایش/

وفاست!/

حقایق ز چشم ستمگر/

خفاست/

مکن شک؛ که لنگ ستم/

در هواست!/

نداند چه بازی کند روز گار/

زمستان چوکوچد بیاید بهار/